Rozdział 4: Miłość to nie wszystko.

Czołem!

Ten rozdział jest tak fatalny, że nie będę go komentować. Po prostu porażka. 

Nowy rozdział również na: wzburzona-fala i skazani-na-siebie.

Pozdrawiam!

~*~

    - Dzień Dobry. Miło cię widzieć, David.
    - Ria? Cześć - odpowiedział, przypatrując się szatynce. Zdziwił go widok sąsiadki, która dopiero wczoraj przeprowadziła się do Barcelony. - Szybko znalazłaś pracę - dodał, siadając naprzeciwko niej na krześle.
    - Tak, ale nie mówmy o mnie. Mam reprezentować ciebie podczas rozwodu?
    - Tak, tylko to jest dość trudna sprawa - odpowiedział cicho, spoglądając na widok za oknem. - Chce szybkiego rozwodu.
    - Mogę sprawić, że skończy się na jeden rozprawie, ale muszę znać każdy szczegół.
    - Każdy? - powtórzył, przenosząc wzrok na Rię.
    David czuł się zażenowany całą sytuacją. Nie spodziewał się, że nowa sąsiadka zajmie się jego rozwodem i nie wiedział, co robić. Może powinien zmienić adwokata? Jednak zrezygnował z tego pomysłu po kilkunastu sekundach, ponieważ stwierdził, że Ria jest na pewno profesjonalistką i zachowa wszystko dla siebie.
    - David, wiem, że jest to krępująca sytuacją, ale to jest moja praca i traktuje ją bardzo poważnie. Chce dla moich klientów jak najlepiej i dlatego będziesz zobowiązywany podać mi powód waszego rozwodu.
    - Rozumiem - pokiwał głową i posłał jej lekki uśmiech. - To będzie tylko jedna rozprawa?
    - Mam nadzieje, że tak. Macie dzieci?
    - Tak. Dwie córki.
    - Chcesz sprawować nad nimi opiekę?
    - Jestem piłkarzem i nie mam takiej możliwości - odparł smutno.
    Ria została zaskoczona wiadomością, że David jest piłkarzem. Nigdy nie spodziewała się, że jest sportowcem chociaż wyglądał na bardzo zadbanego faceta, który dba o swój wizerunek. Sądziła, że pracuje w telewizji, ale pomyliła się, co wywołało u niej lekki śmiech.
    - Przepraszam, ale sądziłam, że jesteś aktorem - powiedziała, uśmiechając się szeroko. - Ale wracajmy do rozwodu. Czyli matka ma opiekować się córkami?
    - Tak, ale chciałbym mieć możliwość spotykania się z nimi. Mam nadzieje, że są szanse na częste spotkania?
    - Oczywiście. Masz dobrą pracę i wydaje mi się, że jesteś dobry ojcem - odpowiedziała cicho. - Powód waszego rozstania?
    - Naprawdę muszę to mówić?
    - David, nie mogę wpisać do papierów, że to jest wasz kaprys. Miłość nie jest kaprysem! - warknęła i wstała z obracanego fotela. Właśnie tego nienawidziła najbardziej. Ludzie, którzy traktowali ślub i uczucia, jak zabawę. Później wszyscy przychodzili do adwokatów, aby to oni ich ratowali. - Przepraszam, nie powinnam tak wybuchnąć - dodała po chwili.
    - Rozumiem. Ale ta sprawa jest dla mnie delikatna..
    - Uwierz, że doskonale to rozumiem, ale jeśli nie będzie powodu, to sędzia będzie chciał naprawić wasze małżeństwo. Chcesz tego?
    - Nie wiem..
    - Mam pomysł. Wróć do domu, przemyśl wszystko i kiedy będziesz gotowy na rozwód, to zgłoś się do mnie - westchnęła, posyłając mu uśmiech. - Przechodziłam przez to.
    - Naprawdę?
    - Tak. Przepraszam cię, ale mam ten innych klientów. Jeśli będziesz chciał porozmawiać, to wiesz, gdzie mnie szukać.
    - Wiem. Dziękuję, Ria - powiedział i wstał z krzesła. - Do zobaczenia.
    Piłkarz był zaskoczony zachowaniem swojej sąsiadki. Jednak bardzo się cieszył, że nie zmuszała go do opowiadania o swoim małżeństwie. Jeszcze nie był na to gotowy.

    Po skończonym dniu w pracy Ria postanowiła wybrać się na zakupy do pobliskiego supermarketu. Jej lodówka świeciła pustkami i musiała kupić kilka najpotrzebniejszych rzeczy. Przebrała się w luźniejsze rzeczy i wyszła z domu.
    Kilkanaście minut później w jej koszyku znajdowały się potrzebne jej produkty. Miała co zjeść na dzisiejszą kolację oraz jutrzejszy obiad, więc uznała, że to koniec zakupów na dziś. Postanowiła tylko wrócić się po czekoladę i ujrzała znajomą twarz.
    - Jeszcze raz się spotkamy i stawiasz mi kawę - powiedziała, uśmiechając się do bruneta.
    - Mogę cię zaprosić nawet bez tego.
    - Tak, tak - roześmiała się i spojrzała na kobietę oraz mężczyznę, którzy stali obok Davida.
    - Cześć. Jestem Carmen - powiedziała blondynka, uśmiechając się szeroko. - Przyjaciółka Davida - dodała po chwili.
    - Moja siostra - mruknął mężczyzna w lokach. - Carles.
    - Ria. Miło mi - odpowiedziała szatynka szybko.
    - Tak, to moi przyjaciele - dodał David. Czuł, że to spotkanie było trochę krępujące, ale bardzo się cieszył, że spotkał szatynkę. - Będziesz jutro w biurze?
    - Tak, zapraszam - odpowiedziała, posyłając mu uśmiech. - Do zobaczenie - pożegnała się i odeszła w stronę kas.
    Wiedziała, że David szybko powróci do kancelarii i bardzo się ucieszyła, że znów go zobaczy. Brunet wyglądał na sympatycznego faceta i chciała go bliżej poznać. Może uda jej się z nim zaprzyjaźnić?

    Po zakupach piłkarz razem z przyjaciółmi udał się do swojego mieszkania. Rozpakował zakupy i usiadł na kanapie między rodzeństwem, którzy uśmiechali się do niego znacząco.
    - O co chodzi? - zapytał, patrząc na blondynkę. - Znowu sobie coś ubzduraliście?
    - My? Nic przecież..
    - Jasne. Dobrze was znam.
    - Skąd znasz Rię? - zapytał Puyol.
    - Będzie prowadziła moją sprawę rozwodową - odpowiedział spokojnie.
    Doskonale wiedział do czego dążył Carles. Już wyobrażał sobie ślub Davida z panią adwokat, która w ogóle nie była zainteresowana jego osobą. Piłkarz sam nie wiedział czy chce się jeszcze wiązać po tym wszystkim. Miłość to nie wszystko.
    - Nie wiedziałam, że adwokatem ma się takie relacje.
    - Ria mieszka obok mnie. Wczoraj pomagałem jej z walizkami - westchnął, wstając z kanapy. - Czy wy z wszystkiego musicie robić aferę?
    - Ale jaką aferę, David? My chcemy tylko twojego szczęścia - mruknęła Carmen, która udała się za nim do kuchni. - Może mógłbyś się koło niej zakręcić?
    - Jeszcze nie jestem rozwiedziony, więc daj mi spokój. Wracaj do braciszka - powiedział David, otwierając lodówkę. - Zaraz przyniosę coś do picia.
    - Dobra, dobra - pokiwała głową i skierowała się do salonu.